चिबाखँ ‘लालपूर्जा’
ज्ञानी राजा मानन्धर
साहित्यकार
चिबाखँ ‘लालपूर्जा’
काय् छम्ह हे बुइका नये मफुम्ह धकाः नागः तुगः याइगु दानवीरयात पासापिंसं । तर थौं प्यम्ह म्ह्याय् लिपा छम्ह काय् बुल । न्ह्याब्लें आमै थें ख्युंका च्वनीगु ख्वाः पुन्हीया तिमिला थें जल्ल थिल । न्हाय् सर्गतय् थ्यन । त्वाः, थःथिति पासापिन्त लसता भ्वय् नकल ।
याकः काय्यात वं धाः धाः थे यानाः लहिनाः ब्वलंकल । नकेगु त्वंकेगु व पुंकेगुलिं निसें छु धाल व हे न्याना बीगुली नं छुं छुं हे सम्झौता मयासें न्ह्यच्याकीगु काय्यात ।
तर तःधिकः जुया वःलिसे मखूगु संगतय् लात मचा । मांम्ह छम्हेस्यां काय्या करतूतयात भौचां खि त्वपू थें त्वपुया जुइगु । उप्वः माया याना जूगु हुनिं ध्वगीगु खेँय् स्यं थें स्यनावन ।
कःघानां कःघाये मफयाः वँसेंलि अबुम्हेस्यां पासापिनिगु छ्याता न्यनाः इहिपाः यानाबिल । तर भ्याः भचा हे ह्यूपाः मवः । व हे सुका , व हे मुलु ! न्हिया न्हिथं कचकच ।
छन्हु सुथय् पिहां वनेत्यंम्ह काय्यात अबुम्ह “हनिचा बहनी लिबाक्क तक पिने च्वंच्वनेगु मखु । जिगु छेँ धर्मशाला मखु ,न्ह्यःने लाःगु इलय् दुहां वयेत । थः यत्थे यायेगु मंदुसा जिगु छें पिहां वनाछ्व । लँ तप्यं । “
अबुया खँ न्यनाः काय् “जिगु छें जितः हे पितिना छ्वयेगु बिचाः यानागु ला ? मछाः मजूला छ बुरा ?”
दानबीर न्हिल, धाल “बेमान फै । जिगु हि चःति हायेकाः धस्वाका तयागु छेँ थ्व । छंगु सँ छपु नं योगदान मदु थ्व छेँय् । छु फुँइ याना छं ?”
धायेवं काय्म्ह फनक्क फहिलाः वन ।
पलख लिपा वयाः अबुम्हेसित
“का बांलाक स्व , थ्व छु ?” धयाः भ्वं छपाः बँय् बस्वाना बिल ।
अले न्वात “जिं प्लस टू पास यानाबलय् छ बुरा लय्तायाः जिगु श्री सम्पत्ति धाक्व जि याकः काय्यात धकाः जिगु नामय् थ्व छेँ नामसारी याना बियागु ल्वःमन ला छं ? आः छिपिं पिहां वनेगु कि जितः पित छ्वयेगु ?” धाःबलय् अबुम्ह व लालपुर्जा खँबलय् छुं हे न्ववाये मफुत । याग्ला प्याग्ला हे वन । प्यखेरं ख्युंसे च्वना वः थें तायेकल ।
