चिबाखं – “बिचाः”
२३ कार्तिक २०७८ ।
साहित्यकार ज्ञानीराजा मानन्धर
येँ ।
चिबाखं – “बिचाः”
अय्लाखं व चुरोसं जिर्ण जुइ धुंकूम्ह रामकृष्ण । सुगर व कोलेस्ट्रल ल्वय् दु । क्वँय् ज्यला वने धुंकल । पुलि स्याः । जँ स्याः । उखेंथुखें जुइ मफु ।
याकःकाय् सुरजया कमाइ ला नये त्वने स्वयां नं उप्प्वः वयागु ल्वय्या उपचारय् वनीगु । पुर्खाया सम्पतिया नामय् पुलांगु छेँ छखा त्वःताः मेगु छुं दूगु मखु । लासाय् ग्वतुला च्वंगु हे लां लां दये धुंकल । कमजोर व लाचार रामकृष्ण ।
छन्हु चान्हय् मदिक्क मुसु तयाच्वन । कथु गनावन । सें सें वयेकल । फाताफाता पुल । कलाः व काय् निम्हं ग्यात । निम्हं जानाः वयात अस्पताल यनेत स्वल ।
रामकृष्णं मफु मफु कलाःयात धाल“अस्पताल वनेगु खःसा श्यामचित छकः फोन याना स्व । वया गाडी दु । जिगु अवस्था कँ वयात । दतं फतं व हे छम्ह किजा जि । वयात छकः धयां छु स्यनी ? “
कलाःम्ह मंमदुसां भाःतं धाःथें यात । तर तःकःमछि यातं नं फोन मल्ह्वं । कलाःम्हं थः किजायात नं फोन याना स्वल । तर ताः ई तक नं स्वापू तये मफुगु खनाः रामकृष्ण
“म्वाःल सुयातं फोन यानाच्वने म्वाःल । जितः अस्पतालय् यंका च्वने म्वाःल । थन छेँसं सिना वनेब्यु जितः । “ धाःसां कलाः व काय् निम्हं माने मजू ।
“सासः दतले आस दु । “ धयाः वयात ट्याक्सी तयाः ब्वाकल ।
अस्पताल थ्यंके मलाकं ट्याक्सी हे वयागु प्राण वन । कलाःम्ह हिकुहिकु लनाः ख्वयाहल । काय् सुरज नं
“बाः , जिं छन्त अस्पताल तक हे थ्यंके मफत । माफ याना ब्यु बाः ……..।“ धयाः मिखां ख्वबि स्वः स्वः हायेकाः ख्वयाहल ।
चा अथें बित ।
कन्हय् कुन्हु किजाम्हं नं दाजु मदुगु खँ सिल । वं “ जिम्ह दाजु मन्त “ धकाः वयागु ल्याय्म्हबलय्या किपा तयाः सामाजिक संजालय् बिचाः हायेकल । त्वाःबाः , पासापिं व थःथितिपिं सकस्यां राम कृष्ण मन्त धैगु खँ सीकल । बिचाः हायेकल ।
प्यन्हु लिपा ला घ्यः , चाकु , बजि व मरिचरि ज्वनाः ह्वाँय् ह्वाँय् ख्वयाः सकल थःथितिपिं छेँय् ब्याः वःगु खनाः जिं मनमनं
“जिवंकाःछि मगाःमचाःयात घुतिनाः म्वानाच्वन रामकृष्ण । म्वातले सुयां च्यूताः मदु । आः सिना वंबलय् सकलें दुखि । म्वाःबलय् थुलि साः भिंगु नके हइपिं दुगु खःसा ल्वय् नं तापाना वनीगु खःला ! “
