चिबाखं “पार्टी”
ज्ञानी राजा मानन्धर
साहित्यकार
यें, नेपाः
चिबाखं “पार्टी”
नानीचा हेंखें ध्वःमा थःगु छें लुखासं फ्यतुना भचा झासु लन । पलख लिपा घण्टी बिल । तलं स्वया हल ।
लुखाया ताःचाः घाना तःगु खिपः क्वफाना हल । लुखा चायेका दुहां वल ।
छेलिनिसें हे भुतुभुतु हाहां थाहां वन “वया अबु या छ्यं । न्ह्याक्व बांलाम्ह मिजं माला बिउसां गुब्लें छु गुब्लें छु । बुरि जुजुं वनकि सुना धाः वःगु दइमखु अले ठीक जुइ का ।”
सें सें फुं फुं वय् धुंकुम्ह इहिपाया निंति मिसा मिजं चू लाका बीम्ह नानीचा चोतय् थ्यंकाः थःगु क्वथाय् दुहां वन । भाःतम्ह टिभी स्वयाच्वंगु !
“छाय्, गन वना वया थौं ?”
आम्खोरां लः त्वना धक्काः तल ।
“अय्यामाय्सिकी” धया सोफाय् थच्याक फ्यतुल ।
भाःतया न्ह्यसःया लिसः बिल ।
“हेरामायाचिया छें वना वयागु का । उपायेच्वः बांलाम्ह मिजं चूलाका बी त्यना । अबुम्हेस्यां मजिउ धाल हं ।”
भाःतम्ह “छाय् बांलाःम्ह्सां ब्वना मतःम्ह धकाः कि छु ?”
“मखु । बि. ए. पास जूम्ह मिजं ।”
“ज्या मदुम्ह कि ?”
“ज्या न दु । सरकारी अफिसर ।”
“अले छु मिले मजुल ले ? जात हे मिले मजूम्ह मिजं लात कि छु ?”
“जात जक मिले मजूम्ह जूसां म्वाःलका धायेका । मिजं पार्टी न दुहां वना च्वंम्ह ।”
“झन हे बेस नि । नां व दां नितां दइगु ।”
“बिपक्षी पार्टिम्ह लात । उकीं खँ क्वःछी म्वाःल हं ।”
