चिबाखं “पाप”
ज्ञानी राजा मानन्धर
साहित्यकार
यें, नेपाः
चिबाखं “पाप”
म्वहनी बलय् सगुनचां घ्वांकम्ह दुगु छम्ह न्याना हल, पासा श्यामचा नाप बजा: वना: ।
मस्तय् व बुराबुरी जुइ धुंकूपिं मां अबुया रहर पू वंकेत । दुगु ह:गु खना: न्यादं दुम्ह मचा लयलय ताल । अबुम्हेसित सुभाय् बिल ।
मचां अबुयाके न्यन “आ: दुगुचा गुबले स्यायेगु बा: ?”
“आ: स्याक्व: त्याक्व: कुन्हु स्यायेगु का बाबु ।”
“बा: न हे स्यायेगु ख:ला बा: ?”
“मखु बाबु , मेपिन्त स्याके बिइगु का ।”
“म्हा , म्हा । जि व बा: निम्ह जाना: स्यायेगु का ।”
“मज्यु बाबु । झीसं स्यातकि झीत पाप लाइ का !”
“पाप लाइ ? अले व स्या:म्हेसित पाप लाइ मखुला सा बा: ?”
न्यादं दुम्ह मचाया न्ह्यस:या लिस: हे बिइ मफ़त सगुनचां ।
